Sommige cliënten sturen mij weleens een reactie:

​

Gemis als geschenk

​

Mijn man overleed heel plotseling. Een halve eeuw hebben we lief en leed gedeeld. Zijn overlijden voelde als een soort van amputatie; alsof een deel van mij ook was gestorven. We waren namelijk altijd samen, van de dagelijkse boodschappen tot feestjes en zelfs onze muzikale passie deelden we door in hetzelfde koor te zingen. Na de uitvaart viel ik in het bekende zwarte gat. Het voelde vreselijk, leeg en eenzaam. Met moeite deed ik mijn rondje door het dorp, hopende dat ik niet in tranen uit zou barsten. Feestjes ontweek ik en ik zegde het lidmaatschap van ons koor op. Ik kon niet meer. Alles deed me herinneren aan mijn man en onze tijd samen. Ik voelde me zo alleen.

​

Irma leerde mij, heel voorzichtig naar die pijn en eenzaamheid te kijken. Ik leerde het verdriet om te buigen naar dankbaarheid. Wat bofte ik dat ik zolang mijn leven had mogen delen met zo'n bijzonder mens. En wat was het geweldig dat ik ontdekte dat ik in al die jaren zelfs op hem was gaan lijken. Mijn man had mij zoveel gegeven. Ruim voldoende om op eigen voeten verder te kunnen gaan. Het lukt me steeds vaker om met een glimlach terug te denken aan mijn man. Dat is een heel groot geschenk, waarvan ik nooit had gedacht dat ons afscheid dit ons kon geven. 

​

           *************

​

​Irma wat ben ik blij dat jij op mijn pad bent gekomen. Je begrijpt me feilloos. Ik heb veel tranen en boosheid bij je achter gelaten, waardoor ik heel veel ruimte in mijn lijf ben gaan voelen. Door alle inzichten die ik in de loop van de tijd heb gekregen, heb ik mezelf  op een andere manier leren kennen. Ik ben van mijn schuldgevoel afgekomen, waardoor ik nu veel minder heftig op dingen reageer.  Dank hiervoor.... 

​​​

          *************

​

Nee

​

Voorleesmoeder, biebmoeder, luizenmoeder, klassenmoeder. Waar is de tijd gebleven dat 'gewoon' moeder genoeg was? Ik weet het, ik leg het mezelf op. Ik wil graag een betrokken ouder zijn en ik zie hoeveel mijn kinderen ervan genieten dat ik er zoveel ben. En dus sta ik vooraan als er hulp nodig is op school. En dus word ik keer op keer benaderd als er een klusje te doen is, omdat ze weten dat ik geen nee zeg. En daar wringt nu bij mij de schoen. 

​

Ik vind het moeilijk om nee te zeggen, ik stel mensen niet graag teleur. Dat uit zich als moeder, maar ook in de andere rollen die ik heb. Ik ren hard voor mijn baas, mis ook geen enkel feestje en als de buurvrouw om oppas verlegen zit, heb ik opeens drie extra speelmaatjes thuis. Ik vind het niet erg, ik doe het graag. "Dacht ik"

 

Na de zomervakantie werd ik verkouden. Eerst schreef ik het toe aan de weeromslag, maar mijn keel bleef opspelen. Toen kwam ik via via in contact met Irma. Ik vertelde haar over mijn klachten. Irma nam alle tijd en stelde precies de goede vragen. Vragen waar ik zelf eigenlijk het antwoord al op wist. Want een verkoudheid die op je keel slaat, kan je opvatten als een signaal dat je niet voldoende uitspreekt. Wat een eyeopener. We gingen verder met de healing, eigenlijk vond ik dat best spannend. Gelukkig lukte het me om te ontspannen. Irma verbond zich met mijn energie en voelde wat ik voelde. Langzaam voelde ik me lichter worden. Ik werd rustiger van binnen maar ook krachtiger. Alsof ik dichter bij mezelf kwam en in de dagen die volgden bleef ik dat gevoel behouden. Ik had meer controle, voelde me sterk. Ik besloot door te gaan met de behandelingen van Irma, het voelde goed. Het mooiste moment was toen ik mezelf betrapte. Ik werd gebeld door een collega die een dienst wilde ruilen. Zonder moeite zei ik nee. Ik zei nee! Oké, wel gepaard met heel veel sorry's, maar ik zei het. Het kwam mij niet uit dus..... ik zei nee. Ik hing op en ik dacht met verbazing terug aan wat er net gebeurde. Ik voelde me sterker dan ooit! Het zal nog even duren, maar ik weet het zeker: binnenkort zeg ik geen nee meer. Nooit meer nee tegen mezelf. 

​

          *************

​

Ik heb de sessies bij Irma als bijzonder en prettig ervaren. Deze hebben veel in beweging gezet. 

Door inzicht te krijgen in mijn gedachten en patronen, lossen deze langzaam op. Ik begin mijn rust en kracht weer terug te vinden. 

​

          *************

​

Irma ontmoette ik op een Noord-Hollands strand. We raakten met elkaar aan de praat op een terras. Het klikte meteen, ook met haar collega Fran. Omdat we niet uitgepraat raakten, wisselden we telefoonnummers uit. Wat we toen nog niet wisten, is dat we elkaar de volgende dag weer zouden tegenkomen. Op de loungebanken bij diezelfde strandtent vervolgden we ons fijne gesprek. Natuurlijk voelde Irma mijn energie. Op zeker moment vroeg ze: mag ik mijn hand op je onderrug leggen? Ter plaatse kreeg ik mijn eerste healing. Wat ik het bijzonderst vind, is dat ze met zeer beperkte informatie over mij, meteen de vinger op de zere plek legde. En in zeer korte tijd zoveel effect wist te bewerkstelligen. Ik voelde letterlijk de spanning uit mijn lijf wegebben, de pijn in mijn onderrug verzachtte. 

Irma vertelde dat ik me de dagen erna mogelijk bewuster zou zijn van mijn lijf. Mijn klachten konden eerst ook nog erger worden. Mijn lichaam moest zich aanpassen en dat kon extra vermoeidheid met zich meebrengen. Bij het afscheid spraken we af, dat ik haar op de hoogte zou houden. Mijn idee was om snel naar Valburg te gaan, maar nieuw werk en veel mantelzorg gooiden roet in het eten. Maar de letterlijke afstand tussen haar en mijn woonplaats - zeker 200 kilometer - maakt voor Irma geen verschil. Ook aan de telefoon voelt ze mijn energie en kan ze een deel van mijn klachten wegnemen. Zo fijn als lichaam en geest weer meer in balans zijn.

​

Renate

​

           *************

​

Irma , als heel bijzonder en duidelijk heb ik je sessies ervaren. Ik heb mijn angsten overwonnen en ben je hiervoor zo dankbaar... 

​

           *************

​

Vier jaar geleden geleden verliet onze jongste dochter het ouderlijk nest. Vol trots waren mijn man en ik aanwezig op haar diploma-uitreiking en zwaaiden haar daarna uit, haar eigen leven tegemoet. Helaas bleek dit feestelijke moment voor mij een pijnlijk keerpunt. Mijn dochter had de deur nog maar nauwelijks achter zich dichtgetrokken of ik begon me zo somber te voelen. Ik voelde me leeg en alleen. Iedere dag leek het donkerder te worden in mijzelf. Ik begreep er niets van. Wat had ik nou te klagen? Ik ging vrijwilligerswerk doen om mijn gedachten te verzetten, maar ook hier werd ik niet vrolijker van. Uiteindelijk deed ik helemaal niets meer en kwam er niets meer uit mijn handen. Dat mijn man doorging met zijn leven, iedere dag naar zijn werk ging en kaarten op de dinsdag vond ik bizar en het maakte me boos. Maar waarom?

​

Ik ontmoette Irma via mijn buurvrouw. Irma vond mijn verhaal niet gek en begreep wat ik zei. Ze daagde me uit om te kijken wat mijn omgeving aan mij liet zien, Eerst snapte ik het niet, de omgeving stemde mij alleen maar negatief! Irma ging mij 'lezen' en stelde vragen, ik ging terug naar mijn jeugd en opvoeding. Ik ontdekte dat ik altijd voor anderen had gezorgd, maar nooit had geleerd om voor mezelf te zorgen. Voor jezelf zorgen is iets anders dan gezond eten en voldoende slaap, Ik had geen idee wie ik echt was, waar ik van kon genieten of waar ik voor stond. De leegte en sombere gedachten hadden niets te maken met mijn dochters die uit huis waren gegaan, met mijn man of wie dan ook: voor het eerst leerde ik naar mezelf te kijken. Ik kwam los van mijn eigen patronen. En stap voor stap vulde ik de leegte zelf op. k ging schilderen, iets wat ik als klein meisje al heel graag deed, maar waar ik nooit echt in uit kon blinken.

 

Somber ben ik niet meer. Ik heb echt kunnen doorgronden en afsluiten. En dat ik daar 65 jaar over heb moeten doen, neem ik graag op de koop toe.  

​

           *************

​

Irma liet mij zien dat ik niet perfect ben. Dat ik fouten maak en af en toe mensen enorm teleurstel. En daar ben ik haar heel dankbaar voor!

​

Ik ben geboren als de middelste in een gezin van drie meiden op de één of andere manier werd de lat voor mij nét altijd iets hoger gelegd. Ik snapte het wel, mijn oudste zus had psychische problemen mijn jongste zus was nog te klein en vooral té aanwezig. Ik kon goed leren en ik ging naar het gymnasium.

​

Na mijn rechtenstudie kreeg ik een goede baan en werkte hard. Als ik mijn moeder belde bespraken we de zaken waar ik mee bezig was. Het ging eigenlijk altijd over mijn werk. Mijn moeder was trots, maar liet dit op een eigenaardige manier blijken: ze bleef hameren op het belang van min werk en hoezeer cliënten mij nodig hadden. En ik die zo van mijn werk hield, beaamde dat vervolgens. Ik kreeg na een aantal jaren de kans om samen met een compagnon een eigen kantoor te starten. Het was een droom die uitkwam en mijn moeder stimuleerde deze stap uiteraard. Maar ik voelde dat het werk mij maar moeilijk los liet, ik nam het letterlijk en figuurlijk mee naar huis. Ik eiste perfectie van mezelf, maar voelde dat het mij ook in de weg stond. 

​

Ik ging in gesprek met Irma en haar energetische coaching hielp mij enorm. Ik vond meer rust en vertrouwen in mezelf. Ik leerde dat ik ambitieus kon, zijn zonder hier heel hard voor te lopen; ik kon presteren vanuit mijn eigen kracht. Perfectie is maar een illusie. Wat waar is, is wie je als mens bent. En daar bereik je het meeste mee! 

​

         *************

​

​

​